"Benimle aynı düşüncede olmayan insan düşman değildir; Sadece benimle aynı düşüncede olmayan başka bir insandır." (Alıntı)
Âşık Veysel (asıl adı: Veysel Şatıroğlu)
(d. 1894, Şarkışla, Sivas - ö. 21 Mart 1973),
Türk halk ozanı.
Sivas ili Şarkışla ilçesinin Sivrialan köyünde çiftçi bir ailenin çocuğu olarak doğan Âşık Veysel, 7 yaşında geçirdiği çiçek hastalığı sonucunda sol gözünü, bir talihsizlik sonucuyla da sağ gözünü kaybetti. Babasının, Âşık Veysel'e oyalanması için aldığı sazla önce başka ozanların türkülerini1933 yılında tanıştığı Ahmet Kutsi Tecer'in teşvikleriyle kendi sözlerini yazıp söylemeye başladı. çalmaya başladı,
Âşık geleneğinin son büyük temsilcilerinden olan Âşık Veysel, bir dönem yurdu dolaşarak Köy Enstitüleri'nde saz hocalığı yaptı. 1970'li yıllarda Hümeyra, Fikret Kızılok, Esin Avşar gibi bazı müzisyenler Âşık Veysel'in deyişlerini düzenleyerek yaygınlaşmasını sağladı. Şarkışla'da her yıl adına şenlikler yapılır.
Eserlerinde Türkçesi yalındır. Dili ustalıkla kullanır. Yöntemi gösterişsiz ve nerdeyse kusursuzdur. Yaşama sevinciyle hüzün, iyimserlikle umutsuzluk şiirlerinde iç içeydi. Doğa, toplumsal olaylar, din ve siyasete ince eleştiriler yönelttiği şiirleri de var. Şiirleri, Deyişler (1944) , Sazımdan Sesler (1950) , Dostlar Beni Hatırlasın (1970) isimli kitaplarında toplandı. Ölümünden sonra Bütün Şiirleri (1984) adıyla eserleri tekrar yayınlandı.
(Vikipedia)
Aşık Veysel 1959
Küçük Veysel'le bir Anadolu turnesinde, İstanbul, 1952 
Konya Mevlana Müzesi'nde 
Karatepe'de köy öğrencilerine açık hava konseri veriyor. Yıl 1961 
Tüm general Fuat Uyar'la Sivas Garnizon'unda bir sabah kahvaltısında,
30 Ekim 1964 
Cemal Gürsel ile birlikte 
Şarkışlalı öğretmenlerle, sağ başta oğlu Ahmet, 1967 
Konya Aşıklar Bayramı'nda halk ozanları ve halk bilimcileriyle Mevlana Müzesi önünde 
Oğlu Ahmet'le Ankara Yükseliş Kolleji, 26 Şubat 1969
Bir yaz mevsiminde torunu Doğan'la sergi bekliyor, 1971
21 Mart 1973 Sivrialan köyünde Veysel'in cenaze töreni
DOSTLAR BENİ HATIRLASIN
Ben giderim adım kalır,
Dostlar beni hatırlasın.
Düğün olur, bayram gelir,
Dostlar beni hatırlasın.
Can bedenden ayrılacak,
Tütmez baca, yanmaz ocak,
Selam olsun kucak kucak,
Dostlar beni hatırlasın.
Açar solar türlü çiçek
Kimler gülmüş, kim gülecek
Murat yalan, ölüm gerçek,
Dostlar beni hatırlasın.
Gün ikindi akşam olur,
Gör ki başa neler gelir,
Veysel gider, adı kalır
Dostlar beni hatırlasın AŞIK VEYSEL
(İnternet 'ten)
Beğendiğim Sözler...
"Şükretmek, yaşamımıza daha çok şey katmanın mutlak yollarından biridir"
Marci SHIMOFF
"Devler gibi eserler bırakmak için, karıncalar gibi çalışmak lazım."
Necip Fazıl Kısakürek
"Dünya, Kötülük yapanlar yüzünden değil,
sayıları daha çok olduğu halde, seyirci kalıp hiçbir şey yapmayanlar yüzünden tehlikeli bir yerdir."
Albert Einstein.
Güneş; Işık ve Sıcağından yarar sağlamak için kendisine yalvarılmasını beklemez.
Sende güneş gibi ol, beklenen iyiliği senden istenmeden yap...
Epiktetos.
İnsan gülebildiği kadar insandır.
Moliere.
Hiç bir zaman çıktığın kapıyı hızla çarpma, geri dönmek isteyebilirsin.
Don Herald.
Unutma ki, ağzında bal olan Arı 'nın, kuyruğunda da iğnesi vardır..
John Lyly
Hayata değer bir yaşam,Sevmeye değer bir aşk, Dostluğa değer bir arkadaşlıktan asla vazgeçme.
Ne eksik ne fazlasını ara ve Seni üzenle asla uğraşma.
(Bilinmiyor)
Benim başarı konusunda bildiğim tek şey, Başarmak konusundaki kararlılıktır.
William Feather.
İnsan başkalarını aldatma alıştırmasını önce kendinde yapar.
Refik Halit Karay
Ben dostlarımı ne kalbimle ne de aklımla severim.
Olur ya ... Kalp durur ... Akıl unutur ...
Ben dostlarımı ruhumla severim.
O ne durur, ne de unutur ...
Hz.Mevlana
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder